Początek wielkiej przygody

- Nie obawiajcie się, nie mam złych zamiarów. – Uśmiechnął się przyjaźnie. – Jestem tylko podróżnikiem. Zwiedziłem już wiele, a teraz przybyłem w te strony.

- Po prostu jestem ostrożny Mey... niewielu ludziom można w dzisiejszych czasach ufać... zło się szerzy bardziej niż kilka lat temu gdy byłem jeszcze assasynem.- tłumaczył się Khavler nie zrażony uwagą Meyru i spuścił dłoń z klingi zaraz po tym jak usłyszał słowa ojca.

- My także nie mamy złych zamiarów... po prostu jesteśmy nieufni...- rzekł Thoranos i zdjął kaptur... chciał się przyjrzeć podróżnikowi... rozpoznał w nim młodego lekkoducha, wiecznego optymistę... .

- Ostrożności nigdy nie za wiele – rzekł Chris. – Widzę, że podróżujecie w grupie. Mogę się dowiedzieć, gdzie tak zacne osoby się wybierają?

-To tylko zwykły dzieciak.- powiedziała zasłaniając twarz przed promieniami słońca. Nie wyczuwała w nim wrogości, szczerze mówiąc był dobry na małą poobiednią przekąskę.

- Daleko, bardzo daleko do nieznanych krain... ale to nie jest wycieczka lecz misja... słyszałeś może legendę o Królu Śmierci... właśnie nasi wrogowie zamierzają go wskrzesić, a my im w tym chcemy przeszkodzić.- Thoranos mówił otwarcie... czuł, że chłopakowi można zaufać. Nie wszyscy aprobowali postępowanie czarodzieja... później miał im wszystko wyjaśnić.

Nadia spojrzała na dłonie chłopaka, zauważyła tam ciemne ślady, dziwne kreski. Zainteresowało ją to, już kiedyś to widziała, pytanie tylko gdzie.
- Miło cię poznać Chris - podeszła do niego i wyciągnęła dłoń. - Mam na imię Nadia
Chciał, żeby wyglądało to na zwyczajny gest. W rzeczywistości chciała przyjrzeć się dokładniej znakom.

Czarnowłosy uścisnął wyciągniętą dłoń.
- Król Śmierci powiadasz. Słyszałem o nim. Zamierzają go wskrzesić? – Mina mu spoważniała – To nie dobrze, ale im się to nie uda. Potrzebują czterech kluczy do bramy świątyni śmierci. Nie zdobędą ich, przynajmniej nie wszystkie. – Na powrót się uśmiechnął. – Klucz ziemi mam ze sobą. Są jeszcze trzy: powietrza, wody i ognia.

- Skąd masz ten klucz? Skąd w ogóle wiesz o Świątyni Śmierci... która jest w...- tu zamarł Thoranos- W Drakaanie, a raczej pod nim.- ukrył twarz w dłoniach. Wszystko ułożyło się w jedną całość. Wiedział już kto przeklął Nadię... jego dobry przyjaciel... ktoś kogo uważał za przyjaciela... ktoś kogo Kolegium wybrało niegdyś jako Arcymaga... poprzednik Thoranosa, Bazuel Czarnoręki... stał się nim gdy odkryto nóż i świątynię... gdy Thoranos odczytał symbole na Bramie. Pewnego dnia ów mag zniknął na kilka tygodni... doszły czarodzieja wieści o mordzie w Rosko... Bazuel przybył po tym posiniaczony i ze szramą na szyi... jego spojrzenie było inne ale Thoranos to zignorował.
- Jaki ja byłem głupi... Nadio wybacz mi... tyle lat żyłem w pobliżu tego skur... co cię naznaczył... wiem już kto to jest i przysięgam ci dorwę śmiecia nawet na drugim końcu świata... to Bazuel Czarnoręki...

- Bazuel Czarnoręki, znam go. Dał mi ten klucz - powiedział lekko zaskoczony Chris. - On Cię naznaczył? - To pytanie skierował do Nadii.

- Dał ci ten klucz? Pokaż mi go szybko...- powiedział czarodziej nim Nadia zabrała głos...

Czarnowłosy spojrzał niepewni na Thoranosa, ale wyjął klucz z wewnętrznej kieszeni płaszcza. Miał on brunatny odcień i wygrawerowane liście bluszczu.
- Proszę - podał go czarodziejowi.

Thoranos wziął go i obejrzał... badał magią...
- Kiedy ci go dał? Ile lat temu?- spytał Thoranos... w ręku trzymał nie klucz ziemi lecz falsyfikat, jednakowoż obdarzony magią.

Teraz dziewczyna mogła dokładnie zobaczyć znak na dłoni Chrisa. Była to runa Hagall, oznaczająca świat podziemia, niszczyciel.
- Skąd masz ten znak? - spytała zaskoczona z lenkiem w głosie.

- Osiem lat temu - odparł po chwili zastanowienia. - Wędrowaliśmy przez jakiś czas razem, dużo mnie wtedy nauczył. - Teraz spojrzał na Nadię. - Mam to od urodzenia - uśmiechnął się.